vrijdag 15 april 2011

Mobiel internet

Helaas ben ik nog niet in het bezit van een mobiele telefoon met internet. Om mij heen schieten ze als paddenstoelen uit de grond en ik vermoed dat mijn volgende telefoon ook zo'n prachtig exemplaar zal worden.
Laatst kwam mijn zoon tot de ontdekking dat hij nog heel veel geld te "ver-sms-en" had. Dit komt doordat hij whatsapp heeft gedowload en nu met bijna iedereen op die manier communiceert. Voor de providers van de mobiele telefoons zal dit gevolgen hebben voor het soort abonnement dat mensen in de toekomst af zullen sluiten.
Er is een oerwoud aan apps onstaan en van vele zie ik het nut niet. Wat moet je met een giraf, die met een gek stemmetje het door jou gesproken zinnetje terugroept?
Op mijn vraag: wat zou je een interessante bieb-app vinden?, was het stellige antwoord van mijn pubers: een inleverherinnering, dat zou helpen in ons drukke leven!

donderdag 14 april 2011

Even tussendoor

In het NOS-journaal van donderdag 14 april, werd het item van de voorgestelde BTW-verhoging naar 19% besproken. Een kamerlid legde uit waarom hij tegen de verhoging van de BTW was: alle eerste levensbehoeften, zoals voedsel, kleding, de kapper, de bibliotheek.... zouden dan onbetaalbaar gaan worden. Het deed me goed, dat een kamerlid de bibliotheek gewoon, zonder er over na te denken, een eerste levensbehoefte noemde.

maandag 4 april 2011

Ding 28: Crowdsourcing en crowdfunding

Heel lang geleden, in groep 8 (toen de 6e klas) van de basisschool heb ik al kennisgemaakt met een vorm van crowdsourcing. In Zaanstad werd het nieuwe gemeentehuis opgeleverd en om dat betonnen kolos een beetje op te fleuren mochten wij met onze klas een kunststuk maken. Dit werd een wandkleed, samengesteld uit 30 losse werkstukjes. Ieder kind mocht zijn of haar creativiteit de vrije loop laten en het resultaat was een bont gekleurd, groot wandkleed. Hier werd dus het principe van crowdsourcing toegepast.
Verder nadenkend hebben wiki's en google docs ook te maken met crowdsourcing, ook bij deze "dingen" werken meerdere mensen samen om tot een eindresultaat te komen.
Het voorbeeld van de clip van C'mon & Kypski vond ik een leuke toepassing van crowdsourcing.



Een ultiem voorbeeld van crowdfunding vind ik het waargebeurde verhaal van Karyn Bosnak. Door haar koopverslaving zat ze financieel volledig aan de grond. Naast het verkopen van haar spullen via het internet, startte ze een website waarop zij op een hele grappige manier blogde over haar leven met schulden. Het interessante was, dat zij op deze website ook de bezoekers om geld vroeg. Uiteindelijk is het haar gelukt om uit haar schulden te komen, mede door giften van vreemden. Zij heeft hierover het boek "De dollarprinses" geschreven en is inmiddels een succesvol chicklitauteur.

maandag 28 maart 2011

Ding 27: Copywright

Heel eerlijk moet ik zeggen, dat ik me om copywright eigenlijk nooit al te druk heb gemaakt. Het is allemaal zo gemakkelijk, een fotootje van het internet is zo gecopieerd en geplaatst, zonder er ook maar een gedachte aan te wijden. Aan muziek downloaden doe ik zelf niet, maar mijn kinderen des te meer. Ook daar maak ik me niet druk om, ik snap dat mensen dat wat voor handen is gebruiken. Daarbij moet je echter niet voorbij gaan aan de gevolgen. De muziekindustrie merkt het en bibliotheken merken het.
Deze problemen bestaan natuurlijk allang, denk aan het opnemen van muziek met een cassetterecorder en het copieren van artikelen of stukken uit boeken. Het is wel zo dat de omvang van het (onrechtmatig) copieren van muziek en informatie enorm is toegenomen, dus ook de gevolgen zijn veel groter.
Ik heb een aantal links in deze opdracht bekeken. Op Flickr heb ik foto's met en zonder common lisence bekeken en ja zonder die beperking vind je meer foto's, maar de kwaliteit van de foto's die je met Creative Common licentie vindt is prima.
Concluderend: copywright is sinds alle tijden een issue, alleen nu is het zo gemakkelijk om informatie via het web te verkrijgen, dat het bijna onbeheersbaar is. Ook is weer duidelijk, dat je goed moet nadenken wat je op het web plaatst en onder welke voorwaarden. Stel je prijs op het vermelden van je naam als iemand je citeert, kies dan voor Creative Common licentie.
Wel leuk is het volgende: mijn dochter heeft een memobord op haar kamer en daarop worden allerlei stukjes uit songteksten die haar aanspreken geschreven. De laatste kreet die ze heeft opgekalkt is "Save yourself", met daarachter ©James Morrison.......

donderdag 3 maart 2011

Ding 25: Screencasting

Hierover kan ik echt heel kort zijn. Op Weeronline heb ik een weerwidget aangemaakt, die ik met behulp van Screen-O-Matic heb opgenomen. Om de screencast in m'n blog te plaatsen moest ik uploaden naar Youtube en aangezien ik geen zin had om ook daar weer een account voor aan te maken, heb ik die stap achterwege gelaten.
Dit doet niets af aan het gegeven, dat ik snap hoe een screencast wordt gemaakt (welliswaar in hele eenvoudige opzet) en ik denk dat we geen discussie hoeven te voeren over het nut van screencasts.
Mensen zijn toch voor een groot deel visueel ingesteld en met een screencast kun je hen stap voor stap ergens doorheen leiden, dus voor bijv. catalogusuitleg en reserveren (zoals de prachtige screencast van Erica, Hilde en Anita heeft laten zien).
Hierbij een mooi voorbeeld van een screencast.

maandag 28 februari 2011

Ding 26: Privacy en veiligheid

Omdat Ding 25 nog "under construction" is, eerst een stukje privacy. Ik had mezelf al eens gegoogled en wist dus al, dat ik op verschillende plaatsen op het Internet naar voren kom. Op zich vind ik dat niet zo erg, het gaat m.n. om het feit dat ik een account heb op Linkedin en Hyves. Ook i.v.m. met de korfbalvereniging duikt mijn naam regelmatig op, gelinkt aan een stukje dat ik heb geschreven voor het clubblad, of de vermelding dat ik een secretariaat voer. Wel valt op, dat functies die ik jaren geleden heb vervuld en artikelen die jaren geleden in het clubblad zijn verschenen nog steeds terug te vinden zijn. Dus ja het klopt, dat wat ooit op het internet is gekomen, verdwijnt niet of moeizaam.
Een bizar voorbeeld hierin vind ik het volgende. Toen mijn schoonvader in augustus overleed is er een overlijdensadvertentie in het Noordhollands Dagblad geplaatst. Als ik nu zoek op de naam van mijn schoonvader, vind ik naast stamboomgegevens nog steeds de betreffende overlijdensadvertentie, met daarin onze naam en adres. Blijkbaar plaatst het NHD familieberichten op de hun website en vervolgens blijven die terugvindbaar. Dit is toch enigszins onaangenaam, m.n. omdat dit buiten je om gebeurt.
Wat ik onlangs ontdekte, was voor mij ook een verrassing. Doordat een aantal collega's hun blog openbaar hebben gemaakt op de website van de bibliotheek Kennemerwaard, zijn alle blogs die door hen gevolgd worden ook openbaar. Terwijl onze blogs in principe alleen voor 23 Dingen waren. Om je blog openbaar te maken is volgens mij een keuze die je zelf maakt, maar omdat je weer gelinkt bent aan een openbaar blog, wordt elk blog dus openbaar. Dit zijn dingen die al gebeurd zijn, voordat je er erg in hebt en vaak ook onomkeerbaar.

zondag 13 februari 2011

Mediawijsheid

Eerst mezelf maar eens getest op Mediawijsheid via de quiz. Het meeste weet ik wel, maar toch is het soms een kwestie van de klok en de klepel. Het enige dat er op zit is bij blijven. Blijven lezen en blijven ontwikkelen. Een deel van onze klanten zullen wij daardoor op voor zijn en ook daadwerkelijk kunnen begeleiden op hun pad door web 2.0. Andere klanten zullen ons op voor zijn en soms ver op voor blijven.

Vandaag las ik in de Veronicagids een artikel over een nieuw realityprogramma, de Secret Story.

De Secret Story is wat we noemen reality 2.0. We zetten de social media vol in. Dat maakt het heel leuk, erg interactief.

Eigenlijk doen zij wat de bibliotheken ook moeten doen, de sociale media op volle kracht inzetten en zo de interactie met de klanten vergroten.

Soms is het lastig om in te schatten, hoe mediawijs mensen zijn. Met name pubers lijken heel mediawijs te zijn. Ze imponeren met de snelheid waarmee ze met de diverse media omgaan, maar het blijft heel vaak aan de oppervlakte, zowel in de toepassingen als bij de inhoud van "hun" social media.
Een voorbeeld hiervan hoorde ik vandaag. Mijn kinderen waren uit en plotseling voegde een vriend (S.) van een vriendin zich bij hen en begon één van de aanwezige vrienden van mijn kinderen (J.) verbaal behoorlijk aan te vallen. En waar ging het om, om een smsje dat een half jaar geleden door J. aan S. verstuurd was. Dit smsje was bedoeld als grap, maar duidelijk niet zo geintepreteerd door S.. Nu vond hij het tijd om verhaal te halen. In no time kwam uit alle hoeken en gaten "hulp" toegesneld. Opgeroepen via sms, Facebook, Hyves (ze hebben natuurlijk allemaal mobiele telefoons met Internet, Apps etc..) en een dreigende sfeer ontstond. Uiteindelijk liep het met een sisser af, omdat de heren het face-to-face hebben uitgepraat. Pubers realiseren zich niet, dat iets zwart op wit (in dit geval digitaal) soms heel anders overkomt dan dat je bedoelt. Bij persoonlijk contact zie je iemands lichaamstaal en is de kans op verkeerde intepretatie minder groot.
Ik denk dat veel (jonge) mensen best op technisch gebied heel mediawijs zijn, maar dat de impact op hun communicatie niet te onderschatten is.
Misschien een idee om daar eens een lezing aan te wijden?

dinsdag 25 januari 2011

VerdiepDingen

Wat goed dat we de draad van de "dingen" weer oppakken. Vol goede voornemens was ik aan het einde van de cursus 23 Dingen en toch zakt het in de benen. Zoals dat gaat in het leven, komen er 1001 Dingen voorbij die tijd, aandacht en energie kosten. En dan moet je prioriteiten stellen. Maar nu we weer geprikkeld worden om na te gaan denken over het sociale web vind ik het wel weer heel leuk. En wat nog leuker is, dat ik, nu ik terugdenk aan de voorgaande cursus, er best wat is blijven hangen.
Zo heb ik deelgenomen aan het werkgroepje Library Thing, twitteren we op de bibliotheekwebsite en is Erna's blog via deze site te lezen.
Inmiddels heb ik naast m'n Hyvesaccount een account op Linkedin aangemaakt en muziek via Spotify begeleidt mij als ik achter de pc zit.
Manlief zit even zonder baan en solliciteren via een advertentie in de krant is nauwelijks meer aan de orde. Netwerken via Linkedin, CV plaatsen op vacaturesites als Monsterboard etc.. Recruitmentbureaus die jou benaderen omdat ze je CV hebben gelezen op een van die vacaturesites. Vacatures ontvangen via mail of feeds.
Zonder sociale media is de wereld heel klein geworden.
Maar de ontwikkelingen gaan snel. Volgens mijn pubers is Hyves voor oude mensen, dus zijn ze nu actief op Facebook. Hoe ga je als bibliotheek met dit soort verschuivingen om?